من ِما

اگر تنهاترین تنها شوم باز خدا هست ،او جانشین همه ی نداشتن هاست!

من ِما

اگر تنهاترین تنها شوم باز خدا هست ،او جانشین همه ی نداشتن هاست!

یادش به خیر...

 

   یادش به خیر دوره ابتدائی، کودکی 

        دل های کوچیک ،اما مهربونی داشتیم  

         آرزوهائی هم قد خودمون داشتیم 

         دوست های زیادی داشتیم 

         مشکلات کمی داشتیم  

           

  زنگ های املا مداد تراش کردن یادتون میاد(به این بهونه جمع می شدیم دور سطل آشغال)  

  خلاصه چه روزایی بود 

  چه زود گذشت 

  انگار همین دیروز بود 

  صد آفرین می گرفتیم 

  روزگار است این که گه عزت دهد گه خوار می دارد 

                                         چرخ بازیگر از این بازیچه ها بسیار دارد 

 

نظرات 5 + ارسال نظر
سعید دوشنبه 1 اسفند‌ماه سال 1390 ساعت 11:56 ق.ظ

هم دوست داشتم وهم دوست دارم که هم بزرگ میشدم وهم کوچک می ماندم!
چرا کوچک؟چون وقتی بزرگتر ها را می بینم از آنها بدم میاد!
چرا بزرگ؟چون اگر بزرگ نشوم کوچک میمانم!
با خوندن این مطلب کفه دوست داشتن کودکی سنگین تر شد!
این کفه ها دایما در حال تغییراند......
مطلبت خوب بود خوب!

سلام
قدم رنجه فرمودید

نسترن سه‌شنبه 2 اسفند‌ماه سال 1390 ساعت 11:02 ب.ظ http://smileyeyes.blogfa.com

واااااوووو اینو از کجا پیدا کردی؟؟ عالی بود
واقعا یاد اون روزا بخیر...هی...
کتابای ما خیلی قشنگ تر از این جدیدا بود
من بیشتر کتابامو نگه داشته بودم ولی نمیدونم چی شد که گم شد الان فقط علوم اول دبستان و دارم

بالاخره دیگه!

مهنا چهارشنبه 3 اسفند‌ماه سال 1390 ساعت 12:40 ب.ظ

ساقوول

یاشا

وحیده دیانتی پنج‌شنبه 4 اسفند‌ماه سال 1390 ساعت 02:01 ب.ظ

واقعآ یادش بخیر!!!!!!
کاش می شد بر گشت به عقب!

ای کاش...
اما...

مهنا تطهیری سه‌شنبه 16 اسفند‌ماه سال 1390 ساعت 09:59 ق.ظ

نه بابا ها
چی چی کاش برمیگشت
مگه بیکاریم!؟

ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد